Kinderen die vragen worden overgeslagen
Herken je het zinnetje: “Kinderen die vragen worden overgeslagen”
Hoe vaak heb je dat niet gehoord in je jeugd als je om een snoepje vroeg, als je vroeg of jij als eerste mocht, als je vroeg of jij vandaag mocht voorlezen in de klas? Juffrouw bepaalt wie er als eerste mag, mama geeft je wel een snoepje als zij vindt dat je er een verdient. En hoe vaak zeg je het zelf tegen kinderen?
Al vroeg heb je geleerd dat je niet mag vragen om dat wat je graag wilt. Eigenlijk is dat heel tegenstrijdig met dat wat er nu van je gevraagd wordt: toon ondernemerschap, neem initiatief, geef aan wat je graag wilt, pak de regie, wees proactief. Natuurlijk zijn er grenzen nodig bij kinderen, zoals wij als volwassenen graag kaders scheppen. Zolang we binnen deze grenzen en kaders het gevoel hebben dat we de vrijheid hebben en het vertrouwen krijgen om het op onze eigen manier in te vullen, voelen we ruimte om initiatief te nemen. Toch nemen we dit initiatief niet altijd.
Regelmatig hoor ik in mijn coachgesprekken: “Ik denk niet dat dat kan”. Natuurlijk vraag ik dan: “Weet je dat zeker?”. Nee, dat weet je niet zeker. Je vult het in voor de ander, je zet je eigen beren op de weg. Hoe kun je erachter komen of iets wel of niet kan? Juist, door te VRAGEN! Dit klinkt heel logisch, maar toch blijkt het vaak een eye-opener. Veel mensen vinden het lastig te vragen om dat wat ze graag willen. Al snel worden alle redenen waarom het niet zou kunnen ingevuld. Maar wat nou als het wél kan?!
Waar komt die belemmerende gedachte vandaan en wat doet dat met je?
Laten we deze situatie eens bekijken. X wil in haar werk graag meer gebruik maken van haar organisatietalent. Ze wil graag helpen bij het organiseren van de open dag van de organisatie waar ze werkt. Ze is echter zo druk met haar dagelijkse werk dat ze het niet durft te vragen. Haar gedachte: “Het kan toch niet, want dan krijg ik mijn andere werk niet af.” Is de gedachte hierover irrationeel? Het is een feit dat ze het heel druk heeft, maar zijn er mogelijkheden om het anders in te vullen? Ze heeft haar leidinggevende nog nooit gevraagd of het mogelijk is, dus ze weet het niet zeker. De gedachte is irrationeel. Wat doet dat met haar? Ze blijft doen wat ze deed en blijft met een ontevreden gevoel zitten. Een meer rationele gedachte hier is: “Ik ga mijn leidinggevende vragen en we zoeken samen naar de mogelijkheden”. Met deze gedachte pakt ze de regie over haar eigen leven. Ze neemt initiatief, ze richt zich op haar cirkel van invloed, ze is proactief.
Wees proactief is volgens Covey de eerste eigenschap van Persoonlijk Leiderschap.
Proactiviteit betekent meer dan alleen initiatieven nemen. Het betekent dat je verantwoordelijk bent voor je eigen denken, je eigen handelen en je eigen leven. Je bent geen willoos slachtoffer van de omstandigheden. Je bent in staat om je eigen beslissingen te nemen en daarmee invloed te hebben op je leven en de wereld om je heen.
Verantwoordelijkheid is dus letterlijk het vermogen om je antwoord te kiezen. Daar waar reactieve mensen sterk worden beïnvloed door de omstandigheden en afwachten tot er vanzelf iets gebeurt of ze hulp van buitenaf krijgen, kiezen proactieve mensen bewust hun reactie, nemen initiatief en gaan zelf op zoek naar de oplossing.
Twee cirkels van Stephen Covey
- Cirkel van betrokkenheid: de economie, reorganisatie op je werk, het weer. Deze zaken hebben wel invloed op je, maar jij hebt er geen directe invloed op.
- Cirkel van invloed: zaken waar we echt invloed op hebben.
Reactieve mensen focussen zich op de cirkel van betrokkenheid en niet op de zaken waar ze wel invloed op hebben. Hierdoor wordt hun cirkel van invloed steeds kleiner en voelen ze zich meer slachtoffer.
Proactieve mensen richten zich op de cirkel van invloed. Ze geven aandacht aan zaken waar ze ook echt grip op hebben. Met deze positieve energie maken ze hun invloed steeds groter.
Vraag jezelf eens af:
- Hoe proactief ben je?
- Waar steek je de meeste energie in?
- Durf jij op te komen voor jouw wensen en behoeften?
- Welke gedachten belemmeren jou om de regie te pakken?
- Welke positieve gedachte kun je hier tegenover zetten?
- Voel je de ruimte en energie weer?
Sinds ik mij realiseer dat vragen belangrijk is in het leven vermijd ik de zin: “Kinderen die vragen worden overgeslagen”. Later als je groot bent geldt: “Mensen die niet vragen worden overgeslagen”. Laten we proberen de kinderen het vertrouwen en de vrijheid te geven om hun leven binnen de grenzen naar eigen inzicht, wensen en behoefte te kunnen inkleuren. We leren ze wat wél mogelijk is, initiatief te nemen én we leren ze vragen. Uiteindelijk hebben we hier allemaal behoefte aan.
Voel je vrij deze blog te delen op social media als je denkt dat dit interessant kan zijn voor meer mensen in jouw netwerk.