Waardevolle vraag

Soms heb je van die uitspraken die je bijblijven. Of die heel veel voor je doen, misschien wel door hun eenvoud.

Zo kreeg ik ooit de tip: stel je zelf eens dagelijks de volgende vraag: “Hoe gaat het nu eigenlijk met mij?”

Door mezelf deze vraag te stellen leerde ik stil te staan bij mezelf. Misschien herken je het volgende wel. Als ik druk ben, veel te doen heb, maar ook veel verschillende dingen aan mijn hoofd, dan heb ik de neiging om nog harder te gaan werken. Zodat het einde zo snel mogelijk in zicht is en ik weer overzicht heb. Maar zo werkt het in de praktijk niet. In de praktijk werk ik mezelf over de kop, krijg ik steeds minder overzicht omdat ik niet goed nadenk over wat ik doe en of ik wel met de juiste dingen bezig ben. Ik leef dan onbewust, word dan geleefd en ben reactief. Wat zich aandient pak ik aan. Wie het hardst schreeuwt is als eerste aan de beurt.

Hoe gaat het met mij? Wat wil ik eigenlijk? Waar krijg ik energie van? Dat zijn dan vragen waar ik me niet mee bezig hou.

Inmiddels oefen ik al een hele tijd met de vraag: “Hoe gaat het nu eigenlijk met mij?” Dat geeft mij tijd om stil te staan bij mezelf. Te voelen wat ik op dat moment nodig heb. En dat is meestal niet (of eigenlijk nooit) harder werken, maar juist even rust pakken. Overzicht creëren. Momentje naar buiten. Wandelen met de hond. Een kop koffie of kop thee.

Denk maar niet dat het bij mij helemaal smooth gaat, dat ik dit perfect beheers en geen stress meer voel. Nee! Eerst voel ik wat gejaagdheid in mijn lijf. Ik word kortaf tegen mijn omgeving. En dan word ik mij er bewust van dat ik niet goed zorg voor mezelf. Sommige mensen kunnen heel goed preventief voor zichzelf zorgen. Plannen bewust momenten voor zichzelf in. Daar heb ik altijd veel bewondering voor. Ik ben niet zo gestructureerd en vaar meestal heerlijk op wat meer chaos en creativiteit. Dus ik accepteer dat het bij mij niet preventief is en ben blij dat ik de eerste signalen al redelijk snel herken en hierop kan anticiperen. Trouwens alleen al het feit dat je kunt accepteren dat het voor jou anders werkt dan bij de ander waar je bewonderend naar kunt kijken, zorgt al voor rust.

Daar gaat dit zinnetje ook over, over jóu:

“Hoe gaat het nu eigenlijk met mij?” en vervolgens “Wat heb ík nu nodig?”.

Dat kan een ander niet voor je invullen. Dat zul je voor jezelf moeten ontdekken en dat begint bij bewust stil staan bij jezelf.

 Onlangs gaf ik deze tip aan een vriend van mij die begon aan een nieuwe baan en bang was dat hij weer in het oude patroon zou terugvallen wat had geleid tot een burn-out. Hij bedankte me voor de tip, want het had hem in de eerste week al veel opgeleverd. Hij had een hele mooie reactie:

“Ff stilstaan bij jezelf is belangrijk om niet tot stilstand te komen!”

 Soms rollen die oneliners er zo maar uit…